တစ္ေယာက္ ကားထဲကေန လႊင့္က်သြားတယ္။ ကားထဲက လူေတြလည္း ေအာ္လိုက္ၾကတာ ေျဗာင္းဆန္ေနတာပဲ။ အက်ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ဆိုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းနဲ႔ မက်ပဲ လက္ေတြ ေျခေတြနဲ႔ လွိ့္က်သြားျပီး အေနာက္ကလည္း ကားမပါလာလို႔ ဒူးေတြ တံေတာင္ေတြ ပြန္းရံုက လြဲလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရွိန္နဲ႔ က်သြားေတာ့ ဒဏ္ရာေတြက ေသးေတာ့ မေသးဘူး။ အခု ေလာေလာဆယ္ ေသြးပူေနလို႔သာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ထင္ေပမယ့္ အခုလို ေဆာင္းတြင္းမွာ ဆိုေတာ့ အနာဒဏ္ရာကို ေတာ္ေတာ္ ခံရမွာပါ။
ဒီ ၁၇၄ ဘတ္စ္ ဆက္ေမာင္းလာရင္း တာေမြ ဗလီထိပ္ေရာက္ေတာ့ ၃၃၃ ကားနဲ႔ ကားဂိတ္ကို အျပိဳင္တိုးဝင္တယ္။ ကားက ေျမနီကုန္းကေန စေမာင္းကတည္းက မတရားေမာင္းလာခဲ့တာ။ အခု တာေမြဂိတ္ကိုလည္း အရွိန္နဲ႔ တိုးဝင္တာပါပဲ။ ၃၃၃ က ဟိုဘက္က ကားေလးကို ေရွာင္လိုက္ေတာ့ ၁၇၄ ကို ဖင္နဲ႔ ရိုက္သလို ျဖစ္တာမွာ ၁၇၄ က ဘရိတ္မနင္းပဲ ေရွာင္လိုက္တာမွာ လမ္းေဘးမွာ ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကို ဝင္တိုက္ပါေလေရာ။ ဘုန္းၾကီး လႊင့္ကို ထြက္သြားတာဗ်ာ။ ဆြမ္းေတြေရာ လူေရာ လမ္းေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးလည္း ၾကီးၾကီးမားမား ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။
ဘုန္းၾကီး ဘာျဖစ္လဲ ဘာလဲ ဆိုတာ တစ္စက္မွ လာမၾကည့္ဘူးဗ်ာ။ ကားေပၚက ဆင္းျပီး ၃၃၃ ကားသမားကို ဖင္နဲ႔ ရိုက္ရမလား ဆိုျပီး သံတုတ္နဲ႔ ဆင္းရိုက္ပါေလေရာ။
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ယာဥ္ေမာင္းေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ျမင္ရ ေတြ႔ရ ၾကံဳရတာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္မခ်မ္းသာ စရာပါ။ မီးပြိဳင့္လည္း အတင္အခ် လုပ္တာပဲ။ ယာဥ္ေမာင္းေနစဥ္မွာလည္း တံခါးဖြင့္တာပဲ။ လုျပီးလည္း ေမာင္းတာပဲ။
ယာဥ္းစီးသူေတြ ဆိုတာ အသက္ကို ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးထဲ ထည့္ထားရသလိုပါပဲလား။
Author Ko Zaw
by searchmyanmar
No comments:
Post a Comment