ပေလာင္ ေဒသ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈ အစိုးရႏွင့္ ခ႐ိုနီမ်ား ပတ္သက္ေနဟု ဆို

ပေလာင္(တအာင္း) ေဒသခံမ်ား ေနထုိင္သည့္ ေဒသမ်ားတြင္ တုိက္ပြဲ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပြားရျခင္းသည္ ဘိန္း စိုက္ပ်ိဳးမႈႏွင့္ ပတ္ သက္ေနၿပီး အစိုးရႏွင့္ ျပည္တြင္း စီးပြားေရးသမား ခ႐ိုနီမ်ားက ဘိန္း စိုက္ပ်ိဳးမႈ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း ပေလာင္(တအာင္း)အမ်ိဳးသမီး အဖြဲ႔အစည္းက ေျပာသည္။
“က်မတုိ႔ ပေလာင္(တအာင္း) ေဒသမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြ ၉၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ပ်က္စီး ေနပါတယ္၊ က်မတုိ႔ဘက္မွာ ဘိန္းမည္းေတြ ရတယ္၊ ဘိန္းျဖဴေတြ ရတယ္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္တာ အစံု၊ အကုန္ရတယ္၊ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ေျမကို ၾကည့္ ရင္ တ႐ုတ္ေတြ မ်ားတယ္၊ အစိုးရနဲ႔ ခ႐ိုနီေတြ ပါ၀င္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္”ဟု ပေလာင္ အမ်ိဳးသမီး အဖြဲ႔မွ မဒီဒီပိုးက်ိန္က ဆုိသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမတြင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅ ရက္က ျပဳလုပ္သည့္ ပေလာင္ အမ်ိဳးသမီး အဖြဲ႔က သုေတသန ျပဳထားသည့္ ပေလာင္ ဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ “လ်စ္လ်ဴရွဴခံ အၾကပ္အတည္းမ်ား” စာတမ္း အေၾကာင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတြင္ ၎က ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဒီလ အတြင္းမွာပဲ UNODC (ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏွင့္ ရာဇ၀တ္မႈ ဆိုင္ရာ႐ုံး) က က်မတုိ႔ ပန္ေဆး ေဒသမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို စိုက္ပ်ိဳးမႈေတြ ရွိေနသလဲ ဆုိတာကို လာေရာက္ ေလ့လာ စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာ အဲဒီ အဖြဲ႔၀င္ေတြ အ႐ိုက္ခံ ရတယ္၊ ႐ိုက္တဲ့သူေတြက ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ ဒါကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ အစိုးရ ပါ၀င္ေနတယ္ ဆုိတာ လံုး၀ မျငင္းႏုိင္ဘူး” ဟု မဒီဒီပိုးက်ိန္က ေျပာသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း ပေလာင္ ေဒသမ်ား၌ တုိက္ပြဲ ျဖစ္ပြားမႈ အမ်ားဆံုး အခ်ိန္သည္ ဘိန္းေစးျခစ္သည့္ ရာသီခ်ိန္ ျဖစ္ၿပီး ဘိန္းၿခံမ်ား ရွင္းလင္းခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ဘက္တပ္မ်ား ထိပ္တုိက္ ေတြ႔ဆံုမႈ မ်ားေၾကာင္း၊ ဘိန္း စိုက္ပ်ိဳးမႈ အမ်ားဆံုး ေဒသျဖစ္သည့္ ပန္ေဆး ေဒသသည္ အစိုးရ စစ္တပ္မ်ား လံုၿခံဳေရး အမ်ားဆံုး ယူထားသည့္ ေနရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပ ထား သည္။
ယခု ရက္ပိုင္း အတြင္း၌ ပေလာင္ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္(TNLA)ႏွင့္ အစိုးရတပ္ အၾကား ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၄ ရက္ အထိ နမ့္ခမ္း နယ္ေျမ ပန္ေဆး ေဒသတြင္ တုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း၊ TNLA ႏွင့္ အစိုးရတပ္မ်ား ေဖေဖာ္၀ါရီလ အတြင္း တုိက္ပြဲ ဆယ္ႀကိမ္ခန္႔ ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ယင္းေဒသတြင္ ဒုကၡသည္ စခန္း ၇ ခု ထပ္တိုးလာၿပီး ဒုကၡသည္မ်ားသည္ ကူညီေထာက္ပံ့မႈ မရၾကဘဲ အၾကပ္ အတည္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရေၾကာင္း ပေလာင္ အမ်ိဳးသမီး အဖြဲ႕၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ပါရွိသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း မန္တံုနဲ႔ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕မ်ား၌ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ဒုကၡသည္ စခန္း ၂ ခုရွိရာက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ဒုကၡသည္ စခန္းေပါင္း ၇ ခု အထိ ထပ္တိုးလာၿပီး စခန္း ၉ ခုအထိ ရွိလာသည္။
ဒုကၡသည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ စားဝတ္ေနေရး အၾကပ္အတည္းမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရေၾကာင္း “လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံ အၾကပ္အတည္းမ်ား” စာ တမ္း တြင္ ပါရွိသည္။
ဒုကၡသည္ အမ်ားစုသည္ ပေလာင္ ေဒသျဖစ္သည့္ နမ့္ခမ္း၊ မန္တုံ၊ နမ့္ဆမ္၊ ေက်ာက္မဲ၊ ကြတ္ခိုင္၊ နမၼတူ စသည့္ ေဒသမ်ားက ထြက္ေျပး လာၾကသည့္ ေဒသခံမ်ား ျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က စတင္ၿပီး ယင္းေဒသမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္ မဟာမိတ္ တပ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရ စစ္တပ္ အၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္တိုက္ ျဖစ္ပြားေနျခင္းေၾကာင့္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ယင္းေဒသမ်ားကို TNLA က အဓိက ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး မဟာမိတ္တပ္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA)၊ ရွမ္းျပည္ တိုးတက္ေရး ပါတီ၊ ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း(SSPP/SSA) တို႔ ပူးေပါင္းၿပီး အစိုးရ စစ္တပ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားေန ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုသည္။

Irrawaddy